Sagolsun Sermin gecen gun makinayi okula getirdi ve bizim guzellerin fotograflarini cekti. Ben de bu sayede birkac fotograf yayinlabiliyorum:)
Naz'da bizim okullu oldu:) Yemek arasinda Ege'yle berbaer o kadar guzel oynuyorlar ki, mululuklarinda cogu kez ayrilmak bile istemiyorlar. Benim haylaz bazen pek orali olmasa da eve giderken, yolda ayrildigimizda aksama dek Naz diye sayikliyor..Jump, jump.... O kadar cok enerjileri var ki, nereden buluyorlar, anlayamiyorum:)
Fistigim Naz.
Iki guzelin arasinda bir yakisikli:)
Ama gozdesi her zaman Naz....
Okulun en yakisiklisi olmaya aday:)
egeden fotoğraflar, bizden son haberler, bazen hoş sohbetler..
Okul Arkadaslarim
Pazar, Nisan 29, 2007
Ege ve Puzzle
Çarşamba, Nisan 18, 2007
Ne yazik ki fotograflar uzun suredir yayinlanmayi bekliyorlar.
Fotograf makinamdaki filmleri masa ustu makinaya yukleyemiyorum, uzun bir suredir. Simdiye kadar aldiklarimi da esimin makinasinda yukleyip oyle yayinliyordum, o da 1 aydir burada olmadigindan yayinlayacak fotograf ne yazik ki yok:)
Guldugume bakmayin, uzuluyorum ama makinaya format atmak falan gerekiyor.Ben de internet ve birkac program disinda hic anlamam makinadan. Esim gibi birisi oldugundan is basa hic dusmedi de ondan:)
Neyse bir bos vakitte yeniden bakacagim, dualarla fotograf makinasinin cd sini yeniden yukleyip deneyecegim. Umarim bu sefer olur...
Efendim, Rabia'cigim sormus nerelerdeyim diye. Buradayim, iyiyim, ama biraz zamansizlik (biliyorum hep bu sebebim, ama gercekten bahane degil:) ) biraz miskinlik mi demeli, yazamadim. Halbuki yazacak, anlatacak ne cok sey var...
Yukarda gordukleriniz birkac gun TV mizin ustunu suslediler. Ege'nin yeni oyuncagi, adi neydi, puzzle mi desem, neyse.. Cok sevdik, gunlerce mesgul etti bizi.
Simdilerde kutusunda beklemedeler, yeniden gozde olmayi bekliyorlar...
Ama goruldugu gibi Ege cok sevdi:)
Bol gunesli gunler diliyoruz sizlere....
Mesaj
Pazar, Nisan 08, 2007
Cok sevdigim dedemi gecen sali kaybetmisim ve ben persembe gunu ogrendim. O gece gecmek bilmedi ve gozumun onunden onun melek yuzu, yasadiklarimiz, hatiralarim bir bir gecti. Kabullenmesi cok guc ama tek tesellim hayatini evlatlari ve torunlariyla birlikte dolu dolu yasamis olmasi.
Ilk sene Turkiye'ye gittigimde bebek Ege'mi yanindan bir an bile ayirmak istememisti. Bu yaz da gelecegimi duyunca cok sevinmisti ama ne yazik ki kismet degilmis..
Bu sebeble yazilarima biraz ara verdim, hafta sonu elim bilgisayara varmadi..
Buyumek ve hayati kabullenmek kayiplar yasadikca cok agir geliyor. Keske hep cocuk kalsaydim ve dedemin bahcesini her Usak'a gittigimde aksamlara kadar arsinlamaktan, elimize verdigi supurgelerle koca avluyu uzun uzun supurmekten yorulsam, baga giderken o elinde bastonuyla onde, biz arkada, orada yiyecegimiz her cesit uzumlerin hayalini kurabilsem.
Allah sevdiklerimizi, geride kalanlari bize bagislasin..